Personeelsbedrijven en werkzoekenden spreken niet dezelfde taal. In deze tweedelige serie bespreken we wat er nodig is om in contact te komen met werkzoekenden.
De strijd van de industrie
De uitzendsector worstelt al lang met het beeld dat werkzoekenden van hem hebben, en die worsteling is niet zonder reden. Uit een onderzoek van
In een poging om dit valse beeld tegen te gaan, voelen veel recruiters een constante behoefte om de waarde van de banen die ze aanbieden te benadrukken. De taal die ze gebruiken valt meestal uiteen in twee categorieën:
- Overbruggingstaal: Enkele populaire zinnen zijn "tijdelijke banen zijn een brug naar een voltijdse baan" of "veel van deze tijdelijke banen leiden tot een voltijdse baan".
- Flexibiliteitstaal: Voorbeelden zijn "uitzendkrachten hebben de flexibiliteit om zo weinig of zo veel te werken als ze willen" en "uitzendkrachten hebben de flexibiliteit om zo vaak van baan te veranderen als ze willen".
Deze verhalen zitten zo ingebakken in de mindset van de recruiter dat brug- en flexibiliteitstaal vaak de boventoon voeren in het gesprek met een werkzoekende; het wordt het belangrijkste waardevoorstel. Maar werkzoekenden zijn niet op zoek naar een magische brug. Ze hebben een andere worsteling.
De strijd van de werkzoekende
Aan de andere kant van de muur hebben werkzoekenden maar één primaire behoefte: Een baan vinden. Nu.
Ze zijn gefrustreerd door het zoekproces. Ze voelen elke dag de realiteit van het gevreesde "zwarte gat". Ze besteden hun kostbare tijd en energie aan het indienen van sollicitatie na sollicitatie en hebben niets om hun inspanningen te bewijzen.
Ze zijn gedesillusioneerd door het gebrek aan menselijke interactie in het zoekproces. Ze hebben het gevoel dat ze geen gesprek of zelfs maar een update van hun sollicitatie kunnen krijgen omdat ze niemand kunnen vinden om mee te praten. Uiteindelijk hebben ze het gevoel dat ze hun tijd verspillen.
De frustratie van werkzoekenden is niet onterecht. Sollicitatiesystemen van bedrijven wijzen naar schatting 75% van de sollicitaties automatisch af. Hoewel het duidelijk is dat ATS-platforms onze sector duizenden uren per jaar besparen, is het net zo duidelijk dat het hele proces is ontworpen om sollicitanten uit te sluiten, niet om ze uit te nodigen. En werkzoekenden voelen dat.
Veel werkzoekenden denken dat ze een kans maken op een baan als ze maar bij de juiste mensen terechtkomen.
De verbinding verbroken
Gefrustreerde werkzoekenden hebben flexibiliteit of een "brug naar betere banen" niet bovenaan hun lijstje staan. Er staat maar één ding op hun lijstje: een baan.
Dus wanneer uitzendbureaus binnenwalsen met beloftes over "een carrièreladder" of "flexibele uren", sluit de boodschap niet aan bij de meest directe behoefte van de werkzoekende.
Sommige overbruggings- en flexibiliteitstaal kan zelfs averechts werken. Respondenten gaven aan dat zinnen als "tijdelijke banen maken je beter inzetbaar" sommige werkzoekenden beledigden. Ze hoorden "beter inzetbaar" als een nauwelijks verholen boodschap dat ze momenteel "minder inzetbaar" zijn.
Wanneer ze geconfronteerd werden met flexibiliteitstaal zoals "kies wanneer, waar en hoe je werkt", voelden veel werkzoekenden een enorme ontkoppeling met hun primaire behoefte. Werkzoekenden die naarstig op zoek zijn naar werk hechten eigenlijk meer waarde aan stabiliteit, betrouwbaarheid en een regelmatig werkschema. Deze ontkoppeling creëert een nog somberder beeld van de uitzendsector.
VERDER LEZEN:
Om werkzoekenden echt aan te spreken, moeten we de link leggen tussen de strijd van de uitzendsector en die van de werkzoekende. In de
laatste aflevering
van deze tweedelige serie bespreken we hoe we die kloof kunnen overbruggen.
—
1Bron: De nieuwe taal van personeelszaken: Handboek voor het communiceren van de waarde van uw bedrijf aan werkzoekenden, een publicatie van de American Staffing Association.
